بسم الله الرحمن الرحیم
سخن آغازین
قتل و کشتار و اعمال خشونت آمیز وعملیات انتحاری که در سالهای اخیر در برخی از کشورها، از جمله در افغانستان آن هم به نام دفاع از اسلام رواج یافته، هیچ گونه توجیه شرعی و دینی ندارد.
اسلام دین صلح و برادری و دین زندگی مسالمت آمیز میباشد که آبادی و آبادانی را سرلوحة کار خویش قرار داده و میفرماید: خداوند همان کسی است که شما بشریت را از زمین آفرید و آبادی آن را از شما خواستار میباشد.
و در مورد قتل انسانها میفرماید(هرکس انسانی را بدون موجب و بدون این که مرتکب قتلی شده باشد و یا بدون این که فسادی در زمین انجام داده باشد، به قتل برساند، چنان است که گویا همة بشریت را به قتل رسانده و هرکس نفسی را احیا کند مثل آن است که همه بشریت را احیاء کرده است.
آیا دینی را که این گونه به حیات انسانها اهمیت داده که قتل یک انسان بیگناه را معادل قتل تمام بشریت و احیاء او را معادل احیاء تمام بشریت بداند، چگونه میتوان، به خشونت پروری و بی توجهی به قتل انسانها متهم کرد؟ حاشا و کلا!
بنابراین آنچه را که گروههای تروریستی به نام دفاع از اسلام انجام میدهند، به هیچ عنوان ربطی به اسلام واقعی ندارد بل این نوع اعمال جنون آمیز آنان ریشه در یک نوع برداشت و تعلیمات ناصوابی دارد که از یک تفکر سطحی و غیر تحقیقی از دین ذهنی خودشان نشأت گرفته نه از دین مقدس اسلام.
به سخن دیگر، اشتباه آنها از این موضوع نشأت میگیرد که آنها همة بشریت را در ذهن خویش به دو دسته کافر و مسلمان تقسیم کرده و هرکسی را که متدین به دین مقدس اسلام نباشد، کافر و واجبالقتل میدانند و در قتل و کشتار آنها هیچ پروایی ندارند بلکه این کشتار را موجب رضای خدا و آمرزش گناهان خویشتن محسوب میدارند. در حالی که از دید قرآن، هرنا مسلمان نه کافر است و نه واجبالقتل، بلکه بنده و آفریده پروردگار بوده، از کرامت بشری برخوردار میباشد و تعرض به جان و مال و ناموس آنها حرام و کشتار چنین انسانی ولو نامسلمان به منزلة قتل همة بشریت است، چون در قرآن میفرماید:
من قتل نفساو نمیگوید من قتل مسلما!
و نفس شامل همة بشریت میگردد و حفظ جان و مال و ناموس هر انسانی تا زمانی که خود او مرتکب قتل و یا فساد در زمین نشده باشد،واجب است.
بنابراین تروریستهای که با چنین برداشت غلط و بر خلاف دستور قرآن، مرتکب قتل و کشتار و تخریب میشوند، نفس این عمل گناهی است عظیم و نابخشودنی.
و این که این اعمال شرم آور را به دامن اسلام و قران نسبت می دهند، جنایت مضاعفی است که برسنگینی جنایت اولیه آنها میافزاید و آنانی که از پشت صحنه بر اینگونه اعمال نظارت داشته و آنان را ترغیب کرده و وعدة بهشت میدهند، در تمام جنایات انجام شریک خواهند بود. در حقیقت این به ظاهر خادمان اسلام، به قصد خدمت به اسلام، بزرگترین ضربه را به پیکر دین مقدس اسلام وارد کرده و چهره انسانی، علمی و پر از محبت و عاطفه اسلامی را در نزد مردم جهان سخت کریه و وحشتانگیز جلوه دادهاند.
بنابر این حس دینخواهی و نیز شناختی که این جانب از مکتب پر عاطفه و عدالت پرور اسلامی دارم، وظیفه خود دانستم که واژه کفر و کافر را که اکثر بنیادگرایان، در فهم درُست آن دچار کج فهمی گردیده اند، از نظر قرآن مورد بحث و شناسایی قراردهم تا واقعیت امر برای کسانی که تا هنوز در اشتباهند روشن و آشکار گردد.
و من الله التوفیق
کاظم یزدانی

واژه کفر چه معنی دارد؟
کافر از نظر قرآن به چه کسی اطلاق میشود؟
آیا استعمال عنوان کافر بر پیروان ادیان غیراسلامی اطلاق صحیحی است؟
چه طور ممکن است خداوند مهربان و حکیم، میلیاردها انسان را صرف به این دلیل واردجهنم کند که از دینی غیر از دین اسلام پیروی میکردهاند؟
سؤالات فوق از اعتراضات مهم و بحث برانگیزی بوده که بارها از سوی افراد حقیقتجو و کنجکاو مطرح گردیده است و سابقه آن به قدمت تاریخ اسلام باز میگردد. و بالمقابل برخی از علمای اسلامی اقدام به پاسخ گویی کردهاند اما تا جایی که من میدانم، هیچ کدام پاسخ قناعت بخشی ارایه داده نتوانستهاند بلکه بر پیچیدگی موضوع افزوده و سؤال کنندگان را بیشتر به وادی حیرت و سرگردانی سوق دادهاند. به اصطلاح به جای آنکه ابرو را دُرست کنند، چشم را کور کردهاند.
ما اگر خواسته باشیم پاسخ دُرست و صحیح این سؤالات را به دست آوریم، چارهای نداریم جز این که به قرآن کریم مراجعه نماییم زیرا خداوند متعال در مسائل متنازع فیه، ما را به قرآن ارجاع داده و ما تنها از طریق این کتاب عظیمالشأن که بزرگترین و مطمئنترین منبع فقهی اسلام است، به واقعیت خواهیم رسید.
قرآن کریم واژه کفر را به معنی لُغوی آن که به معنای پوشاندن است به کاربرده. بنابر این کافر تنها به کسی گفته میشود که قرآن را خوانده و درک کرده و قلباً به وحیانی بودن آن باورمند شده باشد، اما از روی لجاجت، عناد، تکبر، خودخواهی و تعصب به انکار آن بیپردازد و تا کسی تعمدا چنین حقیقتی را نپوشاند، اطلاق کافر به او ناروا و به منزلة تهمتزدن به یک انسان بیگناه خواهد بود.
نتیجه آنکه پیروان ادیان غیر اسلامی؛ مانند: مسیحی، یهودی، بودائی، شینتویی و غیره تا زمانی که از حقیقت قرآن آگاهی حاصل نکرده و قلباً به دُرستی و وحیانی بودن آن باورمند نشده باشد و از روی تعمد و تعند به انکار و ضدیت با آن نپرداخته باشد به هیچ وجه از دیدگاه قران کافر گفته نمیشود و طبعا مشمول مجازاتی که خداوند در دنیا و آخرت برای کفار وعده داده نخواهند شد و برای مسلمانان جایز نیست که آنها را کافر خطاب کنند و یا با آنان رفتار غیر انسانی داشته باشند. مسلمانان عصر پیامبر(ص) نیز از اصطلاح کفر و کافر همین معنا را درک میکردند .
بعدها به خصوص در دوران خلفای اموی و عباسی، واژه کفر تعمیم یافته و به مطلق هر نامسلمان اطلاق گردیده است.

ادامه دارد……