در ماه مبارک رمضان برای صلح دعا کنیم

نسبت دادن گناه [به دوست]، پیک جدایی است . [امام علی علیه السلام]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

در ماه مبارک رمضان برای صلح دعا کنیم

صلح در افغانستان

در ماه مبارک رمضان برای صلح دعا کنیم

همه ی سوره های قرآن ( به جز سوره توبه ) با بسم الله الرحمن الرحیم شروع می شود . یعنی به نام الله ، بخشنده ی مهربان ...

در قرآن و سنت رسول الله و ائمة الهداة هم همواره می بینیم که آنان نسبت به همگان مهربان بودند . حتی نسبت به دشمن ( مگر آن دشمنی که بخواهد علیه اسلام خرابکاری کند )

قرآن به صراحت به پیامبر میگوید که تو مایه ی رحمت و مهربانی برای جهانیان باید باشی :

الأنبیاء : 107 وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمینَ
ما تو را جز به عنوان رحمت برای جهانیان نفرستادیم.

فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِکَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَ شاوِرْهُمْ فِی الْأَمْرِ فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلینَ

به برکت رحمت الهى، در برابر آنان نرم و مهربان شدى و اگر خشن و سنگدل بودى، از اطراف تو، پراکنده مى‏ شدند. پس آنها را ببخش و براى آنها آمرزش بطلب و در کارها، با آنان مشورت کن . اما هنگامى که تصمیم گرفتى، قاطع باش! و بر خدا توکل کن . زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.

اثبات اینکه جنگهای پیامبر اولاً همگی دفاعی بودند و دوماً اینکه ابداً با خشونت همراه نبودند .

چه بسیار اینکه اسلام به جنگ طلبی متهم می گردد . اگرچه مباحثی از این دست دراین انجمن ایجاد گردیده لیکن برآن شدم که این موضوع را از زاویه ای دیگر بررسی کنم . هم جنگهای عصر پیامبر را و هم فتوحات عهد خلفا و موضع گیری امامان شیعه را . ( که تا به حال بحث زیادی نشده )
یکی از مسائلی که باعث گردیده محمد رسول الله به جنگ طلبی متهم گردد ایات مربوط به جهاد در قرآن است .
آیاتی چند در قرآن در این زمینه وجود دارد . برای نمونه :
التوبة : 14
قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ
« با آنان پیکار کنید، که خداوند آنان را به دست شما مجازات مى‏کند و آنان را رسوا مى‏سازد و دلهای گروهى از مؤمنان را شفا مى‏بخشد ( و بر قلب آنها مرهم مى‏نهد )
البقرة : 193 وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ الدِّینُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمینَ
« و با آنها پیکار کنید ، تا فتنه باقى نماند و دین، مخصوص خدا گردد. پس اگر ( از روش نادرست خود ) دست برداشتند، (مزاحم آنها نشوید زیرا ) تعدّى جز بر ستمکاران روا نیست . »
سوره 2 آیه 191
سوره توبه آیه 29
سوره 2 آیه 193
سوره توبه آیه 41
و ایاتی دیگر ...
اما آیا این پیکارها دفاعی بود یا تهاجمی ؟ یعنی آیا این جنگها و نبردها در اثر حمله ی دشمنان و دفاع مسلمانان بود یا اینکه مسلمانان حمله می کردند ؟
پاسخ این است که این پیکارها از سوی مسلمین در مقام دفاع از دین و شرف و ناموس خود بود . یعنی دشمنان ( بت پرستان و همدستان آنها ) حمله می کردند و مسلمانان هم برای دفاع یا بازپس گرفتن حق خود میجنگیدند و یا به جنگ ادامه می دادند .

دلیل :

قرآن به صورت کلی هرگونه تجاوزگری و آغاز جنگ را ممنوع کرده است :

لَّا یَنْهَئکمُ‏ُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فىِ الدِّینِ وَ لَمْ یخُْرِجُوکمُ مِّن دِیَارِکُمْ أَن تَبرَُّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَیهِْمْ إِنَّ اللَّهَ یحُِبُّ الْمُقْسِطِین‏ ( آیه 8 سوره ممتحنه )
« خداوند شما را از نیکى کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانى که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهى نمى‏کند چرا که خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد . »

همانگونه که مشخص است قرآن به صراحت دستور میدهد نسبت به آن دسته از غیر مسلمانان که علیه اسلام نجنگیدند و موجب آزار مسلمانان نشده اند محبت پیشه کنید و با آنان نجنگید . بلکه با آنان صلح کنید . ( نیکی به آنها + رعایت عدالت در حق آنان )
جالب است بدانیم که این آیه در مدینه نازل شده است . و جزو آخرین سوره هایی است که نازل شده است .
قابل بیان است که سیره پیامبران الهى گواهى مى دهد که آنان براى رهانیدن انسانها از ظلمت ضلالت و گمراهى و احیاى مظاهر الهى و انسانى مبعوث شده اند.
و تمام تلاش آنان در راستاى نابودى آثار شیطانى و دمیدن روح الهی بر کالبد مرده و بى رمق جامعه بوده است؛ در هیچ یک از آیات قرآنى در توصیف پیامبران به ویژه پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) سخن از کشور گشایى آنان نیست و در هیچ روایت و حدیثى، کشور گشایى ، از فضایل رسول خدا شمرده نشده است بلکه جامعترین عبارت قرآن در بیان وظیفه و مقصد دعوت آن حضرت این است:
یَا أَیُّهَا النَّبِىُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِیراً وَدَاعِیاً إِلَى اللهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجاً مُنِیراً ( الأحزاب 46)
« اى پیامبر ؛ ما تو را گواه، بشارت دهنده و انذارکننده فرستادیم . و تو را دعوت کننده بسوى خداوند به فرمان او قرار دادیم، و چراغى فروزان و روشن بخش ... »
روش محمد رسول الله دعوت مردم به اسلام بر مبناى اخلاق خوش و رأفت و محبت استوار بود :
ادْعُ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ (نحل، آیه 125)
« ای محمد ؛ مردم را به راه پروردگارت و بر اساس حکمت و سخنان نیکو ، دعوت کن ... »
و ایشان هیچ گاه براى دعوت مردم به سوى دین از منطق زور استفاده نکرد:
لاَ إِکْرَاهَ فِى الدِّینِ قَد تَبَیَّنَ ألرُشدُ مِنَ ألغَیّ ... (بقره آیه 256)
و وظیفه خود را تنها ابلاغ رسالت مى دید:
فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلَّا الْبَلَاغُ ( سوره شورى آیه 48 )
و اگر روى گردان شوند ( غمگین مباش ) ما تو را حافظ آنان ( و مأمور اجبارشان ) قرار نداده ایم ؛ وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است »

اما جنگهای پیامبر :
با مطالعه ی مطالب فوق در میابیم که حمله و تعدّی و تجاوزگری ابداً جایی در اسلام ندارد . و سیره ی پیامبر اکرم دقیقاً خلاف این موضوع است .
اما تکلیف جنگهای پیامبر چیست ؟
آیا پیامبر خلاف قرآن عمل کرد ؟
پاسخ قرآن این است :
وَ قاتِلُوا فى سَبیلِ اللَّهِ الَّذینَ یُقاتِلُونَکُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ»; (بقره آیه 190)
« در راه خداوند با کسانى که با شما پیکار مى کنند، بجنگید و هرگز به آنان تجاوز نکنید که خدا متجاوزین را ابداً دوست ندارد »
این آیه هم در مدینه نازل شد .
همین نشان میدهد که جنگهای پیامبر همگی دفاعی بودند .
با مراجعه به کتابهای تاریخی در میابیم که 100 ? این جنگها ( مستقیم و غیر مستقیم ) دفاعی بوده است .
اگر مروری بر این کتابها داشته باشیم متوجه می شویم که اکثر قریب به اتفاق این جنگها پس از جنگ خندق ( جنگ احزاب ) رخ داد .
ماجرای جنگ خندق این بود که پس از هجرت رسول الله از مکه به مدینه و پا گرفتن حکومت اسلامی و قدرت یافتن مسلمانان ، بت پرستان و هم پیمانان آنها ( ده ها و بلکه صد ها قبیله و عشیره و جریان و گروه ) به قصد نابود کردن اسلام به مدینه حمله کردند . و ماجرای حفر خندق به پیشنهاد سلمان فارسی و کشته شدن عمرو بن عبدود به دست علی بن ابی طالب در همین جنگ بود .
در هر صورت مسلمانان پیروزمندانه از خود دفاع کردند . اما این جنگ خساراتی مالی / جانی / روحی و روانی برای مسلمین در پی داشت .
کفار پس از شکست خوردن در این جنگ عقب نشینی کردند . در این هنگام مسلمین به خود حق دادند که جنگ را ادامه دهند . و در مقام احقاق حق برآیند . مطئمناً این دشمنان قسم خورده و همپیمان در صدد حملاتی دوباره و ازسرگیری شرارت های خود بودند . مسلمانان این حق مشروع را داشتند که از خود دفاع کنند و دشمن متجاوز را سرجای خود بنشانند .
که البته این جنگها ( ادامه ی جنگ احزاب ) تلفات زیادی در پی نداشت .

آمار کشته شده هاى جنگ‌ها در زمان پیامبر اکرم (ص):

طبق تحقیقاتى آقاى دکتر محمد عماره عضو مجمع بررسى هاى اسلامى مصر که درباره کشته شده ها و شهداى جنگ‌هاى صدر اسلام در عصر پیامبر گرامى (صلى الله علیه وآله) انجام داده است در جمع، 181 شهید از مسلمانان و 202 کشته از مشرکان بوده است. و در جنگ بنى قریظه که ادامه ی جنگ احزاب بود به سبب خیانت یهودیان طبق حکم سعد بن معاذ 700 نفر از یهودیان کشته شدند یعنى همه کشته شدگان ( بت پرستان و همپیمانان آنان ) با تلفات بنى قریظه 902 نفر مى شود و بدون بنى قریظه 202 نفر مى باشد .

الغرب و الاسلام نوشته دکتر محمد عماره ( نسخه ی الکترونیکی ) به استناد سایت ولی عصر

می بینیم که این تعداد بسیار کمتر از تعداد کشته شدگانی است که توسط کشورگشایان شرق و غرب قتل عام می شدند .

کلمات کلیدی : آیا اسلام دین خشونت است ؟ ، اسلام و صلح ، اسلام و خشونت ؟ ، جنگهای پیامبر همگی دفاعی بودند ، تجاوزگری در اسلام ؟ ،

منبع: http://sunniquest.parsiblog.com/Posts/10

کلمات کلیدی :

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: پنج شنبه 93/4/5::: ساعت 11:24 صبح

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ