وهابیت: خطری علیه اسلام و جهان - صلح طلبان افغانستان

بر دانشمند است که به آنچه می داند عمل کند . سپس به فراگیری آنچه نمی داند روی آورد . [امام علی علیه السلام]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

وهابیت: خطری علیه اسلام و جهان

به‌تازگی همایشی اسلامی در قاهره برگزار شد با عنوان "وهابیت: خطری علیه اسلام و جهان" بود که در آن اندیشمندان و علمای بزرگ جهان اسلام حضور داشتند.

علمای الازهر و صاحبنظران و پژوهشگران جنبش های اسلامی تاکید می‌کنند که وهابیت خطرناک‌ترین اندیشه و فکر و ‌دشمن نه‌تنها برای جهان اسلام و بلکه برای غیر اسلام است و خطر آن کمتر از خطر صهیونیسم نیست و افکار و اندیشه‌ها و کردار آنها تشویق کننده و ترویج دهنده خشونت و تروریزم و نفرت و تکفیر تمام کسانی است که برخلاف آنها فکر و عمل کنند و با رفتار و عملکرد و تعامل آنها باشد. از این رو فریضه و واجبی شرعی است که در برابر این مکتب و پیروانش به هر طریق مجاز و ممکن مقاومت کرد.

این همایش در بیانیه پایانی خود پیشنهادها و توصیه‌هایی به این شرح ارائه کرده است:

یک: کارشناسان و صاحب‌نظران و علمای جهان اسلام طی هفت پژوهشی که به‌تازگی درباره وهابیت انجام دادند و بر سر این فرقه بحث و مناقشه کردند، به این نتیجه رسیدند که وهابیت برپایه نفی و تکفیر دیگران استوار است و امنیت و صلح تمام کشورهای جهان اسلام را تهدید می‌کند و مهم‌ترین و بارزترین نماد این مکتب "سازمان القاعده" است و در این میان بی‌تردید اگر اموال و دارایی‌‌های سعودی و فتنه‌انگیزی آمریکا نبود وهابیت هیچگاه نه رشد می‌کرد و نه توسعه و گسترش می‌یافت و نه اتهاماتی به اسلام و مسلمانان در جهان وارد می‌شد و چهره اسلام در سطح جهان زیر سوال نمی‌رفت.

دو: شرکت‌کنندگان در همایش تاکید کردند که وهابیت دیدگاهی منفی نسبت به موضوعاتی مثل زنان، دانش، هنر، ادیان، مذاهب اسلامی داشته و در واقع آن را باید دعوتی به جاهلیت و خصم خونین حقایق حاکم بر جهان و عقل‌گرایی برشمرد، به همین دلیل بسیاری آن را دینی غیر از دین اسلام می‌دانند، چون با تمام اصول و مبادی اسلامی در تعارض مطلق است.

سه: شرکت‌کنندگان در همایش بر ضرورت تهیه و تدوین راهبرد اسلامی و جهانی در حوزه‌های فرهنگی و سیاسی برای مقابله با وهابیت تاکید کردند و در این میان الازهر باید نقش بسیار مهمی را در این راه ایفا کند و به برملا کردن ماهیت واقعی این فرقه بپردازد.

معروف است که عربستان سعودی و قطر هزینه فعالیت احزاب وهابی و جریان های آن را در سراسر جهان تامین می‌کنند و اموال زیادی را به این احزاب اختصاص می دهند تا روسای آنها را به ریاست و رهبری کادرها و سازمان های مذهبی و آموزشی و پزشکی کشورهای مختلف مسلمان جهان برسند و در رهبری میلیون ها مسلمان از جمله مسلمانان فقیر و مستمند را به دست گیرند و آنها را به شرط به فرقه وهابیت درآمدن و اثبات وفاداری‌ شان در گفتار و کردار به وهابیت تحت انواع حمایت ها قرار دهند.

این موضوعی است که نه تنها در مصر، یمن، الجزایر، عراق و سوریه اجرایی شد بلکه سال‌هاست "افغانستان" نیز به عرصه تاخت و تاز وهابیت تبدیل شده است. نفوذ وهابیت در افغانستان به زمان حضور مبارزان احزاب اهل‌سنت علیه اشغال کشور توسط اتحاد شوروی سابق بازمی‌گردد. در آن زمان وهابی‌ها به بهانه مبارزه با اشغالگران کمونیست و بعد از آن به بهانه مبارزه با اشغالگران آمریکایی و اروپایی، طالبان وهابی را روی کار آوردند و با حمایت مالی و نظامی از تفکر طالبانیستی، در ابتدا موفق شدند اشغالگران شوروی را از افغانستان بیرون کنند. بدین ترتیت تا زمان تصرف افغانستان توسط آمریکایی‌ها طالبان یکه‌تاز عرصه کشور بود و هم‌اکنون نیز آمریکایی ها از طریق میانجیگران قطری و سعودی در حال مذاکره با طالبان هستند تا پس از خروج نظامیان آمریکایی از کشور بار دیگر افغانستان را به آنها تحویل دهند.

اصل تکفیر و خشونت و جنایت، اصل ثابت و حاکم بر تاریخ فرقه وهابیت است. تاریخ وهابیت مملو از نمونه‌هایی است که اثبات‌کننده این مدعاست و در این ارتباط فقط کافی است به تاریخ مراجعه کرده و نحوه اشغال مکه، مدینه، طایف، کویت، عراق و سرزمین شام را به‌طور گذرا مطالعه کنیم تا ببینیم وهابی‌ها بین سالهای 1792 تا 1810 میلادی در حمص و دمشق مرتکب چه جنایاتی شدند و چه کشتارها و قتل‌عام‌هایی را در این دو شهر در حق پیروان دیگر مذاهب اهل‌سنت و جماعت به بهانه عدم ایمان آنها به فرقه "محمد بن عبدالوهاب" روا داشتند، فرقه‌ای که پایه‌های اصلی و اساسی آن را خشونت و تکفیر و تحریم "تسامح و تساهل و زندگی مسالمت‌آمیز" و تعمیق دشمنی‌ها و خصومت‌ها و کینه‌ها فرا گرفته است.

در تاریخ ثبت و ضبط است که وهابی‌ها چگونه با انگلیسی ها در قرن 17 و 18 میلادی برای جنگ با امپراتوری عثمانی متحد شدند تا پس از آن در قرن بیستم با آمریکایی‌ها برای کشتار شیعیان و اهل سنت در عراق، فلسطین، لبنان، بحرین، سوریه و یمن هم‌پیمان شوند، به‌ویژه در فلسطین که مهم‌ترین قضیه جهان اسلام است اما سعودی‌ها علیه این قضیه با صهیونیست‌ها و انگلیسی‌ها متحد شدند تا رژیم صهیونیستی در فلسطین پای گیرد و در تمام جنایات آنها از جمله محاصره و حتی به گرسنگی کشاندن ملت فلسطین از هیچ اقدامی فرو نگذاشتند.

جالب اینجاست که وهابیونی که خود را پیرو امام مالک می دانند، بسیاری از علمای بزرگ اهل سنت را رد می کنند و قبول ندارند. بطور نمونه مفتی معروف وهابیت (بن عثیمین) در کتابش (لقاء الباب المفتوح) امامان (ابن حجر) و (نووی) را از دایره اهل سنت خارج میدان می داند. حتی وهابیون کار را بالاتر از این برده و تمام بلاد اسلامی و علمایشان را کافر میداند. ( در کتاب فتح المجید که شرح کتاب التوحید محمد بن عبد الوهاب است و توسط شیخ عبد الرحمن بن حسن آل شیخ از نوادگان و مفتی وهابیت در عربستان تالیف شده ، این مطلب نقل آمده است).

البته تعجبی از این وهابیون نیست وقتی سلیمان بن عبد الوهاب در کتاب خود به نام‏«الصواعق الالهیة‏» به برادرش و اتباعش چنین خطاب می کند: «شما به کوچکترین چیز، بلکه با کوچکترین ظن و گمان مردم را تکفیر می کنید. شما کسانى را که آشکارا معترف به اسلامند، کافر می شمارید. حتى آنان را که در تکفیر این گروه توقف می کنند، نیز کافر می دانید».

همان طور که گفته شد اساس وهابیت را ایجاد تفرقه و دو دستگى میان مسلمانان تشکیل می دهد و این ایده تا آغاز زمامدارى عبد العزیز (1304 هجری) باقى بود و تاریخ پر از جنایات و قتل و عام هایی که این گروه درباره مسلمان بخصوص اهل سنت انجام دادند و هزاران هزار مسلمان اعم از شیعه و سنی را به دلیل همراه نبودن با آنها به قتل رساندند.

پس از مرگ عبد العزیز و روى کار آمدن فرزندان او مانند سعود و فیصل، که مدتها در اروپا و آمریکا زندگى کرده بودند، فکر خشونت و تکفیر مسلمین، به دست فراموشى سپرده شده و تصمیم گرفتند که دامنه تبلیغات را گسترده سازند هرچند موضع آنها نسبت به مخالفان سلطنت آنها تغییری نکرده است.

با توضیحات فوق هنوز متحیریم که چرا جناب فاروق وردک و رییس جمهور کرزی به این فرقه ضاله بیش از پیش بها می دهند و حاضر شدند تا بزرگترین مرکز علوم اسلامی در کابل تحت نظر وهابیون افراط گرای سعودی تاسیس گردد. بدون شک آمریکا و انگلیس که سالیان سال است از این فرقه جعلی حمایت کرده اند، در این موضوع دخیلند. هرچند که پولهای شیرین آل سعود نیز به دهن مقامات افغانستانی بسیار مزه کرده است و الا اینقدر سنگ اینها را به سینه نمی زدند و نمی گفتند واسطه صلح میان دولت و طالبان باید همین عربستانی باشد که اولین کشوری بود که طالبان را به رسمیت شناخت.

به هر حال از ذات اقدس باری تعالی خواسته و خواهانیم تا هرچه زودتر دین حق خود را در جهان گسترش دهد، هرچند که مشرکان و کافران را خوش نیاید.