رنج هزاره ها و مصیبت کوچی

هزاره ها در طی صد و اندی سال اخیر بدلایل مذهبی و نژادی فشار ها و رنج های فراوانی را در افغانستان تحمل کرده اند؛ کشتار عمومی ، به بردگی گرفتن ، غارت اموال ، تصاحب زمین های زراعتی و چراگا هها ، از جمله مظالم بوده اند که این مردم مظلوم و ستمدیده تجربه کرده اند، و بدون تردید یکی از این مظالم بار سنگین حضور کوچی ها با حمایت و پشتیبانی دولت های ستمگر وقت ، بر گرده این مردم بوده است .

از مجموع قراین و شواهد چنین بر می آید، که فرستادن کوچی ها در مناطق هزاره نشین، نه از سر حسن نیست و انگیزه انسانی ، بلکه با انگیزه های سیاسی صورت گرفته است و بسیار اند کسانیکه مدعی اند: کوچی ها غالبا به عنوان قراول حکام ظالم وقت و دولت های بر سر اقتدار عمل می کرده ند .

منبع:

http://ramuzi.com/persian/index.php?option=com_content&view=article&id=688:1389-02-18-10-09-43&catid=140:1389-01-31-20-08-54&Itemid=23

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آیا رنج و مرارت هزاره ها پایان می‌پذیرد؟

آمریکا و انگلیس که از آنان به «شیطان بزرگ» و «شیطان پیر» تعبیر می‌شود، آمدند تا دموکراسی و آزادی را برای مردم ستمدیده افغانستان به ارمغان بیاورند، مردمی که سه دهه جنگ داخلی و 250 سال استبداد را پشت سر گذاشته اند و برای استقرار «عدالت اجتماعی»، «صلح» و «امنیت» در کشور لحظه شماری می‌کنند؛ غافل از این که آمریکا و انگلیس دوستان قابل اعتماد مسلمانان نیست.

کوچی ها وقتی از پاکستان به سوی هزاره‌جات حرکت می‌کنند، صدها کیلومتر باید طی کنند تا به مقصد برسند، در مسیر راه‌ها، آن‌ها با قوای دولتی و نیز قوای ناتو برمی‌خورند و بارهای از اسلحه سنگین و مهمات نظامی را با خود حمل می‌کنند، پرسش این است که حافظان صلح و امنیت مردم افغانستان چرا از حمل اسلحه‌های مرگبار کوچی‌ها جلوگیری نمی‌کند؟! این در حالی است که هزاره‌ها عموما خلع سلاح شده‌اند و با کمترین امکانات از خانه‌ها و مزارع شان به دفاع می‌پردازند.

وقتی بهار از راه می‌رسد

طبیعت در بهار زیبا شده و بیایان‌ها از گل موج می‌زند، دل‌های آدم‌های که از زیر سرما و برف زمستان (با نبود هیزم و امکانات گرمایشی) جان سالم بدر برده اند، از دیدن زیبایی‌های طبیعت بهاری شاد و خوش‌حال می‌گردند، وقتی به بیابان‌ها می‌روند با دیدن علفچرهای اطراف ده و قریه امیدوار می‌شوند، که چند بره و بزغاله نگه‌داری کنند و خرج عیال را در بیاورند! گندم للمی بکارند و نان خشک بچه‌ها را تهیه کنند!.

ماه دوم و سوم بهار از راه می‌رسد!

ترس و واهمه همه گیر شده و خبرهای هجوم کوچی‌ها بر سر زبان‌ها می‌افتد، سراسیمه کوچ‌ها را مرکب بار و خانه و کلبه‌های گلین را ترک می‌کنند، گل‌های بیابان و علف‌ها، زیر پای شتر، به خاک تبدیل می‌شوند، گندم های که کاشته بودند خوراک شتر می‌گردد، بد تر این که خود شان نشانه و هدف تیر و گلوله‌های کوچی‌ها می‌گردند و خانه‌های گلین به آتش کشیده می‌شود!

تفرقه بیانداز و حکومت کن

دموکرسی امریکا، به کوچی‌‌ها این فرصت را می‌دهد که سنگین ترین اسلحه ( پکاه، دوشکا، راکت و کلاشینکوف ووو) را با خود به هزاره‌جات آزادانه ببرند و آزادانه مردم بومی منطقه را تار و مار کنند! نه حقوق بشری و نه سازمان‌های بشر دوست و نه حامیان حقوق بشر، سکوت معنادار مجامع بین المللی، در رأس آن ایالات متحده آمریکا و انگلیس!

از ماست که بر ماست، آنان برای ماندن در افغانستان نیاز به ایجاد اختلاف و تفرقه دارند و اگر صلح و امنیت در افغانستان به وجود آید، دیگر حضور خارجی‌ها توجیه نخواهد داشت؛ پس آزادی کوچی‌ها و طالب‌ها برای کشتن مردم و غارت اموال آنان یک ضرورت است برای مشروعیت حضور شیطان بزرگ و شیطان پیر!

 

<

 

آتش زدن منازل توسط کوچی ( تصویر)

| چاپ |

دعوتنامه

اخبار و گزارش - اخبار ویژه پایگاه

نویسنده/Editor: نظری

یکشنبه ?? جوزا ???? ساعت ??:??

<