امام حسین ع - صلح طلبان افغانستان

پیامبر صلی الله علیه و آله از مغلطه کاری منع فرمود . [معاویه]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

شهادت جانگداز سید الشهدا امام حسین ع و یاران با وفایش بر مسلمین

عاشورای حسینی بر مسلمانان جهان تسلیت باد!

امام حسین (ع) علیه حکومت یزید قیام کرد، چرا؟ . او در این نهضت چه هدفى داشت ؟ چرا ائمه اطهار اصرار داشتند که عزاى حسین علیه السلام زنده بماند ؟ چرا امام حسین علیه السلام نهضت کرد؟ چه احتیاجى است که ما از خودمان دلیل ذکر کنیم؟ حسین بن على (ع) خود، دلیل نهضت را بیان کرده است : انى لم اخرج اشرا و لا بطرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح فى امة جدى

[1] در کمال صراحت مى گوید دنیاى ما را فساد گرفته است ، امت جدم فاسد شده اند ، قیام کردم براى اصلاح ، من یک مرد اصلاح طلبم . ارید ان آمر بالمعروف و انهى عن المنکر و اسیر بسیرة جدى و ابى ، هدفى جز امر به معروف و نهى از منکر ندارم . امام حسین (ع) هدف نهضت خودش را روشن کرده است . الا ترون ان الحق لا یعمل به و ان الباطل لا یتناهى عنه لیرغب المؤمن فى لقاء الله محقا،

حسین علیه السلام مى گوید من نهضت کرده ام براى امر به معروف ، براى اینکه دین را زنده کنم ، براى اینکه با مفاسد مبارزه کنم . نهضت من یک نهضت اصلاحى اسلام است حسین بن على (علیهماالسلام) درس غیرت به مردم داد، درس تحمل و بردبارى به مردم داد ، درس تحمل شدائد و سختیها به مردم داد . اینها براى نزد من ، مرگ از ننگ ذلت و پستى بهتر و عزیزتر و محبوبتر است . اسم این شعار را باید گذاشت شعار آزادى، شعار عزت ، شعار شرافت . یعنى براى یک مسلمان واقعى ، مرگ ، همیشه سزاوارتر است از زیر بار ننگ ذلت رفتن . مردم دنیا ! بدانید اگر حسین حاضر است که تا آخرین قطره خون خود و جوانانش ریخته شود ، براى چیست ؟ حسین در دامن پیغمبر و على بزرگ شده است ( تعبیر از خودش است )، از پستان زهرا شیر خورده است .

خطبه اى دارد اباعبدالله در روز عاشورا ، در آنوقتى که از نظر ظاهر ، همه امیدها قطع شده است و هر کسى باشد، خودش را مى بازد . ولى این خطبه آنچنان شور و احساسات دارد که گوئى آتش است که از دهان حسین بیرون مى آید ، اینقدر داغ است .

آیا این جمله ها شوخى است ؟ : الا و ان الدعى ابن الدعى قد رکز بین اثنتین بین السله و الذله ، و هیهات منٌا الذلٌه[2]

[1] - مقتل الحسین, ص 156 و مقتل العواصم, ص 54 و مناقب ابن شهرآشوب , ج 4, ص 89 و مقتل الحسین خوارزمى, ج 1, ص 188 و لمعة من بلاغة الحسین, ص 64 و نفس المهموم ص 45 .

[2] -شهید مطهری، حماسه حسینی? ج1، ص 75.