صلح و امنیت از نظردین اسلام

یقول الله عز وجل فی کتاب العزیز  سبحانه تعالی(( إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ نُزُلًا مِّنْ غَفُورٍ رَّحِیمٍ ))فصلت 30-32وقال الرَّسُولُ صلی الله علیه وسلم: ((مَنْ أصْبَحَ مِنْکُمْ آمِنًا فی سِرْبهِ مُعافى فِی بَدَنِهِ عِندَهُ قُوتُ یَومِهِ ولَیلَتِهِ فکَأنَّمَا حِیزَتْ لَهُ الدُّنْیَا)) روَاهُ التِّرمِذیُّ.

امنیت وآرامش یکی ازنعمات بزرگ الهی برای همه افراد جامعه انسانی بوده ومی باشد واسلام هم بر گرفته شده از ماده سلم یعنی سلامتی وآرامش آورنده  بربشریت بوده  ومی باشد وصلح امنیت ثمره آن است . همه انبیاء الهی برای اینکه روح وروان  جامعه انسانیت را با اطاعت از الله جل مجده آرامش به بخشند  از جانب الله برای رهنمایی بشریت مبعوث گردیدند و چنانچه سیدنا ابراهیم علیه السلام  بعد ازاینکه  خانه کعبه را می سازد اولین خواسته اش از خدا طلب امنیت است. وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا وَاجْنُبْنِی وَبَنِیَّ أَنْ نَعْبُدَ الأَصْنَامَ [إبراهیم: 35]، و [یاد کن] هنگامى را که ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور دار  وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا وَارْزُقْ أَهْلَهُ مِنْ الثَّمَرَاتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ قَالَ وَمَنْ کَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَلِیلاً ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلَى عَذَابِ النَّارِ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ [البقرة: 126]. و چون ابراهیم گفت پروردگارا این [سرزمین] را شهرى امن گردان و مردمش را هر کس از آنان که به خدا و روز بازپسین ایمان بیاورد از فرآورده‏ها روزى بخش . خوب دقت فرمایید  که بعد از ساختن  قبله مسلمین حضرت ابراهیم علیه السلام امنیت می خواهد خود دلیلی بر اهمیت  این نعمت الهی است وخداوند جل جلاله  هم برای قریش وقتی از نعمت های خوى بیاى شان می می دهد از  میان  همه  نعمت  امنیت ووروزی خود را بیاد شان می دهد:  فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَیْتِ الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَآمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ [قریش: 3، 4]. پس باید خداوند این خانه را بپرستند همان [خدایى] که در گرسنگى غذایشان داد و از بیم [دشمن] آسوده‏خاطرشان کرد . ور سول کریم از دوران قبل ازبعثت خود ازحلف الفضول که برای دفاع از امنیت جانی ومالی  افراد مستضعف در مقابل ستمگران بسته می شود به خوبی وافتخار یاد آوری می نمایند وحتی می فرمایند که اگر حالا یعنی در دوران نبوت به همچو پیمانی  دعوت شوم اجابت می نمایم.  ((لَقَدْ شَهِدْتُ فی دَارِ عبدِ الله بنِ جدْعَانَ حِلْفَ الفُضُولِ، أمَا لَو دُعیتُ إلیهِ الیَومَ لأج-بْتُ، ومَا أُحِبُّ أن لی بهِ حُمُرَ النَّعَمِ وأنِّی نَقَضْتُهُ)). ووقتی رسول کریم صلی الله علیه وسلم  مکه را فتح نمودند  در حالیکه مردم  مکه ایشان از شهر شان خارج نموده بودند وبه دیار غربت فرستادند ویاران شان شکنجه نموده وغزوات بدر، أحد  وخندق را  بوجود آوردند و درسال ششم در  حدیبیه ایشان را  ازورود به مکه باز داشتند  باز هم  رسول خدا در فتح مکه به ایشان اعلان ((مَنْ دَخَلَ المسجِدَ الحَرامَ فَهُوَ آمِنٌ، ومَنْ دَخَلَ دَارَهُ فهُو آمِنٌ، ومَنْ دَخَلَ دَارَ أبی سُفْیانَ فَهُو آمِنٌ))؛ مراگز امنیت را مشخص نمودند تا باآرامش خاطر فکر نمایند وبه خود آیند وایمان بیاورند چنانچه طرح رسول الله به موفقیت تمام  ومنجر به ایمان آوردن مردم مکه گردید. این ها همه دلایلی بر اهمیت امنیت از دیدگاه اسلام است ورسول الله صلی الله علیه وسلم همیشه روی این مهم تأکید داشتند وبه پیروان خود توصیه بر حفظ مال وآبروی یکدیگر می نمایند ومی فرمایند مسلمان کامل کسی است که مسلمانان ازدست وزبان او در امنیت وسلامت باشند. اما متأسفانه  در حالیکه ما  همه خود را به متعهد به دساتیر الهی معرفی می داریم  وشعار خواستن امنییت را سر می دهیم بعضی کسان با چراغ سبز نشان دادن دشمان اسلام  به دساتیر دینی خود پشت نموده دست به دزدی وآدم ربایی وقتل ناحق می زنند.ودرین  اواخر من وشما شاهد چندین قتل ناحق در شهر خود بودیم در حالیکه خدای بزرگ قتل ناحق وشرک را در کنارهم قرار داده ومی فرماید: ((وَ?لَّذِینَ لاَ یَدْعُونَ مَعَ ?للَّهِ إِلَـ?هَا ءاخَرَ وَلاَ یَقْتُلُونَ ?لنَّفْسَ ?لَّتِى حَرَّمَ ?للَّهُ إِلاَّ بِ?لْحَقّ)) [الفرقان:68]. و کسانى‏اند که با خدا معبودى دیگر نمى‏خوانند و کسى را که خدا [خونش را] حرام کرده است جز به حق نمى‏کشند . ودر حدیث متفق علیه رسول معظم اسلام می فرمایند:((اجْتَنِبُوا السَّبْعَ الْمُوبِقَاتِ قَالُوا: یَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا هُنَّ؟ قَالَ: الشِّرْکُ بِاللَّهِ وَالسِّحْرُ وَقَتْلُ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَکْلُ الرِّبَا وَأَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ وَالتَّوَلِّی یَوْمَ الزَّحْفِ وَقَذْفُ الْمُحْصَنَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ الْغَافِلَات)). از هفت چیزی که سبب هلاکت می گردد اجتناب ورزید  صحابه سوال نمودند که آن هفت چیز کدام اند ؟ فرمودند : شرک به خدا ، سحر وجادو ، کشتن نفسی به دون حکم محکمه اسلامی وبه ناحق ، ربا           

خواری ، وخوردن مال یتیم ، فرار نمودن ازمیدان جهاد و قذف وتهمت زدن به زنان باعفت . ودر حدیث دیگری که امام بخاری روایت می نماید می فرمایند: ((لَنْ یَزَالَ الْمُؤْمِنُ فِی فُسْحَةٍ مِنْ دِینِهِ مَا لَمْ یُصِبْ دَمًا حَرَامًا)) انسان مؤمن همیشه در فسحت دین خود قرار دارد تا زمانیکه مرتکب خون ناحقی نشود. ودر حدیث دیگری که ترمذی روایت می نماید می فرمایند: لَزَوَالُ الدُّنْیَا أَهْوَنُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ قَتْلِ رَجُلٍ مُسْلِمٍ)). ازبین رفتن دنیا در نزد خدا آسان تر است نسبت به قتل مرد مسلمان . براد ران وخواهرا ن مسلمان! خدا وند جل جلاله برای قاتل انسان مؤمن جزای دنیوی واخروی  تعیین نموده است که دردنیا قصاص وکفاره ودیت ودر أخرت طبق فرموده اش در أیه 93 سوره نسا’((وَمَن یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُّتَعَمّداً فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِیهَا وَغَضِبَ ?للَّهُ عَلَیْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَاباً عَظِیماً)) و هر کس عمدا مؤمنى را بکشد کیفرش دوزخ است که در آن ماندگار خواهد بود و خدا بر او خشم مى‏گیرد و لعنتش مى‏کند و عذابى بزرگ برایش آماده ساخته است . که چهار عذاب بزرگ در انتظار  قاتل ناحق است. ودر حدیثی رسول معظم اسلام می فرمایند : ((لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّمَاءِ وَأَهْلَ الْأَرْضِ اشْتَرَکُوا فِی دَمِ مُؤْمِنٍ لَأَکَبَّهُمْ اللَّهُ فِی النَّارِ)) اگر اهل آسمان وزمین در خون مؤمنی اشتراک دا شته  با شند  همه را خدابه دوزخ می اندازد. سبحان الله چه جزای بزرگی  ورسول معظم اسلام  در حجة الوداع بعى ازینکه فرمودند که مال وخون وابروی مسلمان بر مسلمان حرام است، به پیروان خو د دستور اکید دادند که بعد ازمن گردن های یکدیگر را نزنید وخون یکدیگر را نریزید. ((لَا تَرْجِعُوا بَعْدِی کُفَّارًا یَضْرِبُ بَعْضُکُمْ رِقَابَ بَعْض)). چرا بعضی از ما مسلمانان از دساتیر پیامبر خود سر پیچی می نماییم ودست خودرا به خون برادر مسلمان خود رنگین می سازیم  چاره کار در چیست؟ در ایه که اول تلاوت نمودند خداوند تبارک وتعالی می فرماید: در حقیقت کسانى که گفتند پروردگار ما خداست‏سپس ایستادگى کردند فرشتگان بر آنان فرود مى‏آیند [و مى‏گویند] هان بیم مدارید و غمین مباشید و به بهشتى که وعده یافته بودید شاد باشید در زندگى دنیا و در آخرت دوستانتان ماییم و هر چه دلهایتان بخواهد در [بهشت] براى شماست و هر چه خواستار باشید در آنجا خواهید داشت روزى آماده‏اى از سوى آمرزنده مهربان است. دین استقامت می خواهد  واستقامت در دین با اطاعت  خدا ورسول است وبس.

منبع: http://mehrullah.blogfa.com/category/31