ولایت غزنی در محاصره طالبان - صلح طلبان افغانستان

فروتر علم آن است که بر سر زبان است و برترین ، آن که میان دل و جان است . [نهج البلاغه]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

اوقات شرعی

ولایت غزنی در محاصره طالبان

غزنی؛ مراقب انفجار انبار باروت باشیم

تاریخ انتشار : سه شنبه 21 میزان 1394 ساعت 15:30

کد مطلب: 71866

مقام‌های محلی در غزنی می‌گویند به دلیل درگیری‌ بین نیروهای دولتی و طالبان و متین‌گذاری بخشی از شاهراه کابل-قندهار از سوی طالبان این شاهراه برای دومین روز مسدود است.
محمدعلی احمدی؛ معاون والی غزنی گفت که در محله "شهباز" در مرکز شهر غزنی و همچنین محله "نانی" در ولسوالی اندر این ولایت، درگیری ادامه دارد.
احمدی گفت طالبان علاوه بر ماین‌گذاری شاهراه در این دو منطقه، شماری از پل‌های کوچک و بخشی از شاهراه را هم تخریب کرده‌اند.
مقام‌های محلی همچنین گفته‌اند که نیروهای امنیتی تازه‌نفس وارد غزنی شده‌اند.
در نتیجه درگیری‌های دو روز گذشته، 5 غیر نظامی کشته و پنج تن زخمی شده‌اند.
احمدی مجموع تلفات طالبان در دو روز گذشته را 67 کشته و 41 زخمی اعلام کرد.
طالبان صبح دوشنبه 20 میزان از دو جهت به مرکز ولایت غزنی حمله کردند. درگیر‌ی‌ها در اطراف شهر ادامه دارد.
روز گذشته اشرف غنی، امین‌الله امرخیل را به عنوان فرمانده پولیس غزنی تعیین کرد.
محمدحکیم انگار؛ فرمانده پیشین این ولایت تنها سه ماه پیش به این سمت گماشته شده بود.
این رویدادها در حالی رخ می دهد که غزنی از سال ها پیش به اینسو، مستعد وقوع این رویدادها بوده است.
اداره محلی مسلط بر غزنی به دلیل وابستگی های حزبی و قومی خاص، تقریبا هیچ کار بنیادی و سازنده ای برای سامان دادن به وضعیت شکننده امنیتی این ولایت انجام نداده است.
در طول سال های گذشته، همه والی هایی که از سوی اداره مرکزی به رهبری کرزی، برای غزنی منصوب شدند به یک جریان تندرو جهادی و قومی تعلق داشتند و این امر، بر مشکلات امنیتی غزنی و گسترش سلطه تروریست ها بر مناطق اطراف این ولایت افزود.
نمایندگان غزنی در پارلمان افغانستان نیز برخلاف دروغ هایی که مکررا در شبکه های اجتماعی و بنگاه های سخن پراکنی متعلق به خود، بازتاب می دهند، به هیچیک از مسؤولیت های خود در قبال امنیت و اوضاع سیاسی و اجتماعی این ولایت، عمل نکردند؛ این در حالی است که اوضاع در این ولایت به اندازه ای آشفته و شکننده بود و هست که حتی خود این نمایندگان نیز نمی توانند از مسیر زمینی و بدون هلیکوپترهای ناتو و وزارت دفاع به آن ولایت سفر کنند.
این نمایندگان، حتی ایام تعطیلات پارلمانی را که برای ارزیابی خواسته ها، مشکلات، ابتلائات و انتظارات موکلان از وکیلان، مقرر شده نیز یا در خارج از کشور به سر می برند و یا مشغول کار و تجارت و زندگی شخصی خود در مناطق امن پایتخت هستند.
نیروهای امنیتی مستقر در غزنی نیز به اندازه ای توانمند، مجهز و پرتعداد نیستند که در برابر تهدیدهای مرگبار تروریست های همیشه آماده و همواره در کمین، توان مقاومت داشته باشند.
همه این عوامل در طول این سال ها، غزنی را به یک انبار بزرگ باروت بدل کرده است. دولت کنترل اندک و شکننده ای بر ولسوالی ها و حتی مناطق اطراف شهر دارد.
شعاع استیلای امنیتی دولت محلی بر مرکز شهر غزنی، از چندده کیلومتر فراتر نمی رود.
تقریبا تمام مسیرهای منتهی به مرکز شهر، در نقاط مشخصی، دستخوش ناامنی هستند؛ اما دولت یا نمی خواهد و یا نمی تواند برای تامین امنیت آن، کاری انجام دهد.
غیر نظامیان برای رسیدن به مرکز شهر، از تله های مرگ طالبان و تروریست ها، عبور می کنند؛ موضوعی که همیشه بی درد سر صورت نمی گیرد و گاه خانواده هایی را به سوگ فرزندان جوان شان می نشاند.
نیروهای امریکایی و خارجی مستقر در غزنی هم مانند سایر ولایت های ناامن، این شهر را به حال خود رها کرده اند و در صلحی اعلام نشده و پرسش برانگیز میان آنها و تروریست ها، به پایگاه های امن خود خزیده اند.
شاهراه کابل- قندهار که بخش های وسیعی از آن از غزنی می گذرد، همواره ناامن، خطرناک و مرگبار بوده است. در طول سال ها ناامنی، برای این نخستین افتخار سازندگی در دوره کرزی، تقریبا چیزی به نام جاده آسفالت شده باقی نمانده است. سراسر جاده، به وسیله بمب های کنار جاده ای، درگیری های مستمر نظامی، آتش زدن موترهای متعلق به کاروان های تدارکاتی ناتو، پر از چاله هایی است که در هرکدام از آنها شماری جان خود را از دست دادند.
دو سوی جاده، انباشته از پیکرهای سوخته موترهای بزرگ و کوچک است که با بمب های پاکستانی طالبان، منهدم شده اند.
غیر نظامیان بی شماری هم به کام این جاده آدمخوار رفته و جان باخته اند.
عبور از این جاده به ویژه برای کارمندان دولتی و مؤسسات خارجی، دانشجویان، فعالان رسانه ای و... به دلیل سبز شدن ناگهانی برادران ناراضی کرزی و مخالفان سیاسی اشرف غنی بر سر راه آنها و در نتیجه، ربودن و سربریدن شان، همواره با هول و هراس همراه است.
اکنون این جاده حتی به روی مسافران عادی هم بسته شده است؛ این یعنی نتیجه سال ها بی مبالاتی، بی تفاوتی و سهل انگاری آگاهانه دولت های مرکزی و محلی به وضعیت امنیتی غزنی و جاده مهمی که از این شهر می گذرد.
گفته می شود موج حملات براندازه طالبان بر مرکز شهر غزنی، به یمن مقاومت پاسبانان امنیت میهن، درهم شکسته و پس زده شده است. این جای تقدیر و ستایش دارد؛ اما چیزی از مسؤولیت مقامات مرکزی و محلی کم نمی کند.
غزنی به انبار باروت تبدیل شده و باید مراقب انفجار آن بود.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور