نویسنده: عبدالله وطندار

من هر وقت به نزاع اسراییل و فلسطین فکر می کنم، از خود می پرسم که چقدر وقت از اشغال سرزمین و زادگاه کسی باید بگذرد که ملک اشغال شده به حق متجاوز تبدیل شود، و دیگر کسی آن را حق آن صاحب رانده شده ای اولی نداند. جوابی که برای خودم یافته ام و توانسته ام خود را با آن قناعت بدهم این است:

” مدت مشخصی ندارد. هر وقت صاحب رانده شده و آواره دست از مقاومت و مبارزه برای پس گرفتن سرزمین و زادگاهش کشید، این ملک می شود حق متجاوز. این دست کشیدن می تواند در دو سال اتفاق بیافتد و یا می تواند اصلا اتفاق نیافتد. ”

سر زمینی که امروز یهودیان و فلسطینی ها بر سر آن می جنگند، به نحوی مال هر دوی شان است. فلسطینی ها با گذشت بیش از 60 سال، اشغال را نپذیرفته اند، و یهودی ها با گذشت قرنهای بسیار، اشغال های قبلی را نپذیرفته بودند. نه آن یکی از حق بازگشت به سرزمینش دست کشیده بود، و نه این یکی دست از حق بازگشت به سرزمینش کشیده است.

حدود 50 سال قبل از اشغال فلسطین به دست یهودیانی که می گفتند به سرزمین آبایی شان بر گشته اند، عبدالرحمن خان به کمک نظامی و مالی بریتانیا هزاره جات را به صورت قهر آمیز تسخیر کرد، و ضمن قتل عام و نسل کشی هزاره ها، بخش های وسیع از سرزمین و جایداد شان را به قبایل پشتون داد. ارزگان و بخش های شمالی قندهار، مهمترین بخشهای این سرزمین و جایداد های اشغال شده ای هزاره ها به دست قبایل پشتون را تشکیل می داد. آثار فیض محمد کاتب و منابع دیگر در این زمینه به صوت مفصل و معتبر به ما اطلاعات می دهند.

هزاره ها اما با گذشت مدت نسبتا کوتاه نه تنها اشغال را پذیرفتند، بلکه بر سر همان جایداد اشغال شده شان به مزدوری، کارگری و دهقانی برای متجاوز پرداختند. قبل از نابودی حاکمیت محمدزایی ها به دست خلق و پرچم، یک بخش قابل توجهی از نیروی کار هزاره ها، بر سر جایداد پشتونهای ارزگان و … که وارثین همان متجاوزین دوران عبدالرحمن بودند، کارگری می کردند، و همین ها که فقیر ترین انسانهای افغانستان بودند، بخش عمده ای از مهاجرین سالهای اول جنگ ها را تشکیل می دادند.

اشغال فلسطین به دست یهودیان و یا بازگشت یهودیان به سرزمین آبایی شان، فقط شصت و چند سال بعد از اشغال ارزگان و بخش های دیگر سرزمین هزاره ها اتفاق افتاد. اما تفاوت پاسخ رانده شدگان قربانی، مسلمانان، همسایگان و جهان به تجاوز و یا اشغال را می بینید؟

به نظر من، با آنکه فلسطینی ها در مقابل اسراییلی ها ضعیف هستند، اما با در نظر گرفتن قدرت عربها و تقابل مسلمانان و یهودیان بر سر این مساله، فلسطینی ها را می توان از اشغال شدگان خوشبخت دانست. اگر به جای اشغال فلسطین به دست یهودی ها، مثلا عربها می رفتند و کردستان را اشغال می کردند، باور کنید که آب از آب تکان نمی خورد، همچنان که قبلا اشغال بخش های کلان از سرزمین کردها به دست عربها، چرت کسی را خراب نکرده بود.

چرا چنین است؟ در فرصت دیگر !

منبع:

http://www.worldhazaracouncil.org/%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D8%AF%D9%88-%D8%A7%D8%B4%D8%BA%D8%A7%D9%84%D8%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D8%B1%D8%B2%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7-%D9%81%D9%84%D8%B3%D8%B7%DB%8C%D9%86/