فلسفه عزاداری بر امام حسین (ع) در بیان شهید مطهری

به [دوستی] آن که به تو رغبتی ندارد، رغبت مکن . [امام علی علیه السلام]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

فلسفه عزاداری بر امام حسین (ع) در بیان شهید مطهری

فلسفه عزاداری بر امام حسین ع

فلسفه عزاداری بر امام حسین (ع) در بیان شهید مطهری رحمه الله علیه

حسین نوریست که هرگز خاموش نمی شود

پیشوایان دین از زمان پیغمبر اکرم و ائمه اطهار دستور اکید و بلیغ داده اند که باید نام حسین بن على زنده بماند ، باید مصیبت حسین بن على هر سال تجدید شود . چرا ؟ این چه دستورى است در اسلام، چرا ائمه دین این‌همه به این موضوع اهتمام داشتند، و چرا براى زیارت حسین بن على اینهمه ترغیب و تشویق است؟ به این چرا باید دقت کنید . ممکن است کسى بگوید براى اینست که تسلى خاطرى براى حضرت زهرا باشد !!! آیا این حرف مسخره نیست ؟ بعد از 1400 سال هنوز حضرت زهرا احتیاج به تسلیت داشته باشد ، در صورتى که به نص خود امام حسین و بحکم ضرورت دین، بعد از شهادت امام حسین، ایشان و حضرت زهرا نزد یکدیگرند. این چه حرفى است ؟ امام حسین ع ! مگر حضرت زهرا بچه است که بعد از 1400 سال هنوز هم به سر خودش بزند، گریه کند و ما برویم به ایشان سر سلامتى بدهیم ؟ ! این حرفهاست که دین را خراب مى کند ! حسین علیه السلام مکتب عملى اسلام را تاسیس کرد . حسین علیه السلام نمونه عملى قیامهاى اسلامى است. خواستند مکتب حسین زنده بماند، خواستند سالى یک بار حسین با آن نداهاى شیرین و عالى و حماسه انگیزش ظهور کند ، فریاد کند: الا ترون ان الحق لا یعمل به و ان الباطل لا یتناهى عنه لیرغب المؤمن فى لقاء الله محقا[1] خواستند الموت اولى من رکوب العار)[2]، مرگ از زندگى ننگین بهتر است، براى همیشه زنده بماند. خواستند لا ارى الموت الا سعادة الحیاة مع الظالمین الا برما [3] براى همیشه زنده بماند . زندگى با ستمکاران براى من خستگى آور است، مرگ در نظر من جز سعادت چیزى نیست . خواستند آن جمله هاى دیگر حسین : خط الموت على ولد آدم مخط القلادة على جید الفتاة[4] زنده بماند هیهات منا الذله[5] زنده بماند امام حسین عیه السلام خواستند صحنه هایى از این قبیل که حسین علیه السلام مى آید در مقابل سى هزار نفر مى ایستد در حالى که در نهایت شدت از ناحیه خود و خاندان خود گرفتار است و مرد وار ، که چنین مردى دنیا بخود ندیده است مى فرماید : الا و ان الدعى ابن الدعى قد رکز بین اثنتین بین السلة و الذلة و هیهات منا الذلة یأبى الله ذلک لنا و رسوله و المؤمنون و حجور طابت و طهرت، زنده بماند . مکتب حسین علیه السلام زنده بماند ، تربیت حسینى زنده بماند ، پرتوى از روح حسینى در این ملت دمیده شود و بر آن بتابد . فلسفه اش خیلى روشن است. نگذارید حادثه عاشورا را فراموش شود . حیات شما ، زندگى و انسانیت و شرف شما به این حادثه بستگى دارد . به این وسیله مى توانید اسلام را زند نگهدارید . پس ترغیب کردند که مجلس عزاى حسینى را زنده نگهدارید و درست است . عزادارى حسین بن على واقعا فلسفه صحیحى دارد، فلسفه بسیار بسیار عالى هم دارد . هر چه ما در این راه کوشش کنیم، بشرط اینکه هدف این کار را تشخیص دهیم ، بجاست . اما متاسفانه عده اى این را نشناختند، خیال کردند بدون اینکه مردم را به مکتب حسین آشنا کنند، به فلسفه قیام حسینى آشنا کنند، مردم را عارف به مقامات حسینى کنند، همین قدر که آمدند و نشستند و نفهمیده و ندانسته گریه اى کردند، کفاره گناهان است[6] .