بهار 1388 - صلح طلبان افغانستان

سه چیز، دشمنی به بار می آورد : نفاق، ستمگری و خودبینی . [امام صادق علیه السلام]

صلح طلبان افغانستان

صفحه اصلی پیام‌رسان پست الکترونیک شناسنامه RSS Atom پارسی بلاگ پارسی یار

طالبان گذشته های تلخ حاکمیت خشن

Aug.14, 1998: A Taliban fighter with the amputated limbs of the victims paraded through the streets of Kabul.

Aug.14, 1998 - Kabul

RAWA photos

Victims of Taliban’s atrocities in Herat. Even the innocent eyes and minds of Afghan children are filled with images of such crimes.

Photo Gallery

Home Page

Reports from Afghanistan

RAWA photos

Tens of Shiite people have been publicly executed by Taliban in Herat province

A victim of Taliban’s atrocities in Herat.

A victim hanged on a tree in the city

A victim hanged in the middle of the city

Photo Gallery

Home Page

Reports from Afghanistan

کلمات کلیدی : طالبان، تصاویر، خشونت

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: سه شنبه 88/3/5::: ساعت 3:0 عصر

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

عکس ها و تصاویری از غزنی

مهدی شریفی / غزنی

افغانستان - غزنی

غزنی / قلم نه جنگ

در آرزوی صلح در افغانستان

صلح در افغانستان

پشتونها هم صلح می خواهند نه جنگ

صلح در افغانستان

آموزش نسل آینده وطن یاد مان نرود

کلمات کلیدی : افغانستان، غزنی، کابل، هزاره ها، عکس و تصویر

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: دوشنبه 88/2/28::: ساعت 3:0 عصر

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

عوامل حقیقى کامیابى :17- مشکلات و مصائب

خشم نگیر!

مردى از اعراب به خدمت رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله آمد و از او نصیحتى خواست ، رسول اکرم در جواب او یک جمله کوتاه فرمود و آن اینکه : لا تغضب . خشم نگیر!
آن مرد به همین قناعت کرد و به قبیله خود برگشت ، تصادفا وقتى رسید که در اثر حادثه اى بین قبیله او و یک قبیله دیگر نزاع رخ داده بود و دو طرف صف آرایى کرده و آماده حمله به یکدیگر بودند.
آن مرد روى خوى و عادت قدیم سلاح به تن کرد و در صف قوم خود ایستاد. در همین حال ، گفتار رسول اکرم به یادش آمد که نباید خشم و غضب را در خود راه بدهد، خشم خود را فروخورد و به اندیشه فرو رفت . تکانى خورد و منطقش بیدار شد، با خود فکر کرد چرا بى جهت باید دو دسته از افراد بشر به روى یکدیگر شمشیر بکشند، خود را به صف دشمن نزدیک کرد و حاضر شد آنچه آنها به عنوان دیه و غرامت مى خواهند از مال خود بدهد.
قبیله مقابل نیز که چنین فتوّت و مردانگى را از او دیدند از دعاوى خود چشم پوشیدند. غائله ختم شد و آتشى که از غلیان احساسات افروخته شده بود با آب عقل و منطق خاموش گشت[1]

غلبه بر نفس

روزى حضرت على (ع ) از درب دکان قصابى مى گذشت .
قصاب به آن حضرت عرض کرد:
یا امیرالمؤ منین ! گوشتهاى بسیار خوبى آورده ام . اگر میخواهید ببرید.
فرمود: الا ن پول ندارم که بخرم .
عرض کرد من صبر مى کنم پولش را بعدا بدهید.
فرمود: من به شکم خود مى کویم که صبر کند اگر نمى توانستم به شکم خود بگویم از تو مى خواستم که صبر کنى ولى حالا که میتوانم به شکم خود مى گویم که صبر کند.
آرى ، خاصیت نفس اماره این است که اگر تو او را وادار و مطیع خود نکنى او تو را مشغول و مطیع خود خواهد ساخت . ولى على (ع ) که در میدان جنگ مغلوب عمرو بن عبدودها و مرحب ها نمى شود، به طریق اولى و صد چندان بیشتر هرگز بر خود نمى پسندد که مغلوب یک میل و هواى نفس گردد[2]

[1] - شهید مطهری،بیست گفتار، ص 194.

[2] - شهید مطهری، گفتارهاى معنوى ، ص 262 .

کلمات کلیدی :

انجمن صلح طلبان افغانستان ::: دوشنبه 88/1/31::: ساعت 7:18 عصر

نظرات و پیشنهادات و انتقادات: نظر

بلا یا لطف خدا

پیغمبر اکرم صلى اللّه علیه و آله به خانه یکى از مسلمانان دعوت شدند؛ وقتى وارد منزل او شدند مرغى را دیدند که در بالاى دیوار تخم کرد و تخم مرغ نیفتاد یا افتاد و نشکست . رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله در شگفت شدند.
صاحب خانه گفت : آیا تعجب فرمودید؟ قسم به خدایى که تو را به پیامبرى برانگیخته است به من هرگز آسیبى نرسیده است .
رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله برخاستند و از خانه آن مرد رفتند، گفتند کسى که هرگز مصیبتى نبیند مورد لطف خدا نیست .[1]
از حضرت صادق (ع ) روایت شده که :
انَّ اشدُ الناس بلاء الاَنبیاء، ثمّ الّذین یلونهم ، ثمّ الامثل فالامثل[2] (پرگرفتارترین مردم انبیا هستند؛ در درجه بعد کسانى که از حیث فضیلت بعد از ایشان قرار دارند و سپس هر کس که با فضیلت تر است به ترتیب از بالا به پایین .
در کتب حدیث ، بابى اختصاص یافته است به شدت ابتلاء امیرالمؤ منین (ع ) و امامان از فرزندان او.
بلا از براى دوستان خدا لطفى است که سیماى قهر دارد، آنچنان که نعمتها و عاقبتها براى گمراهان و کسانى که مورد بى مهرى پروردگار قرار مى گیرند ممکن است عذابهایى باشند اما به صورت نعمت و قهرهایى به قیافه لطف[3]