استاد شهيد عبدالعلي مزاري فرزند حاجي خداد داد در سال 1326 هجري شمسي ، درقريه نانوايي ولسوالي چهارکنت از توابع ولايت بلخ باستان ؛ در يک خانواده متدين وزراعت پيشه ديده به جهان هستي گشود . استاد مزاري تحصيلات اوليه و ابتدائيه اش را درمدرسه زادگاهش تکميل کرد و در دنيايي از محروميت و فقر ، با دردها و رنجهاي مردمش آشنا شد . درهمان مدرسه بود که علامه شهيد سيد اسماعيل بلخي را ملاقات نمود و از آن به بعد نشست ها و ملاقاتهايي زيادي را تا آخرين سال هاي زندگي شهيد بلخي ، ميان اين دو آيينه دار همت ها و هدايت ها ، تکرار شد . مزاري بزرگ از روح شوريده اي آن خورشيد شعر و شمع درد ، شعله ها گرفت و شررها آموخت و به طوفان وتلاطم پيوست !
دوره مبارزه
خوي عدالت خواهي و مبارزه عليه ظلم و استبداد از همان آوان طفوليت در وجود شهيد مزاري نهفته بود ، اما درحقيقت ميتوان گفت که دوره مبارزه شهيد مزاري از دوران عسکري ، که از سال 1348 الي سال 1350 درپکتيا سپري کرد و به تنبيه گاه عسکران سرکش و متمرد معروف بود ، آغازشد. مزاري عزيز در اين برزخ شکنجه و زجر ، روح بزرگش پخته و آبديده شد و بعد از دوران عسکري ، براي پيشبرد اين هدف والا ( مبارزه باظم وستم ) مجدداً به ادامه تحصيل پرداخت اما احساس کرد که مدارس محل ، ديگر پاسخگوي روح تشنه و روان شيفته و شگفته اش نيست و ناچار خود را از آغوش يار و ديار برکند و دل به دست هجرت داد و دربهار 1351 با اخذ پاسپورت ، به نجف اشرف رهسپارشد و با زيارت عتبات عاليات و بررسي اوضاع علمي وسياسي حوزات عراق ، به ايران رفت و با اقامه درقم ، تاسال 1355 با جديت و تلاش ، طي پنجسال ، دروس سطح حوزه را به پايان رساند!