فرزندي از دهکده زيبايي در ولسوالي ناهور ولايت غزني هستم کوچک که بودم بر بلندايي کوهي به نام کوه «بوغون» بلند بلند فرياد مي کشيدم : سري کويي بلندفريادکردم/ علي شيرخدارا ياد کردم سخن کوتاه انيس نفسم همين کوه بود ولي بعد از آن که به اصطلاح دوستان شهري شدم يگانه گم شده ام همين کوه بود درکابل وغزنين ديگر کوهي بغوني نيافتم رفيق تنهايي هايم بود در آن دنيايي کودکانه عاشقش بودم ولي بعد از چندماهي رفتم ديدم نامردا تکه تکه اش کرده بودند بسان قلب تکه تکه شده ام زيرش نشستم زار زدم گريه کردم آه کشيدم تکه هايش را جمع کردم تا به خود تسکيني دست بيابم ولي نشد که نشد....
حال که ساکن کابلم تنهايي رفيقم است وبا اين رفيق شفيق خوش مي گذرانم ودوست دارم در حق اين رفيق کم لطفي نکنم من در اين نمايه از تحصيلات ومشاغل وچي وچي نمي نويسم اين قدر کافيست که که بنويسم من فرزند دهکده ام وسخت عاشق دشت وتنهايي هاي وهاي در صحرا درمقابل کوه ...
وآخر سخن اينکه مي خواهم شيپور رسوايي را به صد درآورم وبنويسم مي خواهم رسوا شوم تا همرنگ ديگران نباشم
يا حق ويا قيوم